3. Се определува знакот за
во секој од овие интервали.
Ако во околина на стационарната точка
, со зголемување на
:
- знакот на
се менува од
во – , функцијата
има
максимум во точката
(Сл. 4);
- знакот на
се менува од – во + , функцијата
има
минимум во точката
(Сл. 5);
- ако знакот на
не се менува, функцијата
нема екстрем во точката
(Превојна точка, Сл. 6).
Пред да го изнесеме вториот начин на испитување на екстремите, ќе ја дефинираме закривеноста на лакот од графикот на кривата, односно неговата конвексност или конкавност. Овие поими се дефинираат во зависност од позицијата на точката на гледање на графикот и ако гледаме оддгоре надолу (од позитивниот дел на
оската), следат дефиниции:
Дефиниција 1. Функцијата
е
конвексна (вдлабната) на интервалот
ако лакот на функцијата е
над тангентата на кривата повлечена во било која точка од интервалот (Сл. 7).
На интервалот на кој функцијата е конвексна, знакот на првиот извод се менува од – во +, што значи дека првиот извод расте и затоа неговиот извод ќе биде позитивен. Извод од првиот извод е втор извод и критериум за конвексност на функција на даден интервал е
.
Дефиниција 2. Функцијата
е
конкавна (испакната) на интервалот
ако лакот на функцијата е
под тангентата на кривата повлечена во било која точка од интервалот (Сл. 8).
Аналогно, на интервалот на кој функцијата е конкавна, знакот на првиот извод се менува од + во –, значи првиот извод се намалува и затоа неговиот извод ќе биде негативен, односно изводот од првиот извод т.е. вториот извод ќе биде негативен. Затоа критериум за конкавност на лак на функција на даден интервал е
.
Но, што е со точките во кои
?
Дефиниција 3. Точката се нарекува
превојна точка ако во неа графикот преминува од конкавен во конвексен и обратно .
На Сл. 1 превојни точки се :
во која
,
во која
,
во која
.
Од дефиницијата за превојна точка произлегува дека во превојните точки графикот на функцијата ја менува закривеноста, односно во нив се менува знакот за вториот извод и затоа превојните точки се добиваат со решавање на равенката
. Условот
е потребен услов точката
да биде превојна, но не е доволен.
Сега можеме да да ја прикажеме втората постапка за определување на ектрем на функција во која се користи вториот извод.
Постапка за испитување на екстрем преку вториот извод
Постапката се изведува преку следните чекори:
1. се решава равенката
која ги определува стационарните точки;
2. стационарната точка
е:
- точка на
максимум ако
,
- точка на
минимум ако
,
- ако
, потребни се дополнителни испитувања.
Пример 1.
За функцијата
да се определат стационарните точки, интервалите на монотоност и екстремите преку првиот извод.
Решение.
а) Стационарни точки
Стационатните точки се определуваат од првиот извод на функцијата
,
односно со решавање на равенката
. Равенката
има две решенија
и
. Вредностите на функцијата во овие точки се
и
и стационарните точки имаат координати:
и
.
б) Интервали на монотоност
Со стационарните точки
и
, дефиниционата област на функцијата
се разделува на подинтервали т.н. интервали на монотоност во кои знакот на првиот извод е постојан.
Интервалите на монотоност се:
.
За секој интервал поединечно се испитува знакот на
.
Така:
На интервалот
, на пример за
функцијата расте на овој интервал.
На интервалот
, на пример за
функцијата опаѓа на овој интервал.
На интервалот
, на пример за
функцијата расте на овој интервал.
в) Екстреми
Во околина на стационарната точка
функцијата на првиот извод го менува знакот од
во – , а тоа значи дека функцијата од растечка преминува во опаѓачка и затоа во
функцијата има max (максимум) и се означува
max
.
Во околина на стационарната точка
функцијата на првиот извод го менува знакот од – во
, односно функцијата од опаѓачка преминува во растечка и затоа во
функцијата има min (минимум) и се означува
min
.
Пример 2.
Да се пресметаат екстремите на функцијата
преку вториот извод и да се определат интервалите на конвексност/конкавност.
Решение. Најпрво се пресметува првиот извод
и по средување
.
Определување на стационарни точки:
.
Добивме дека функцијата има две стационарни точки
во кои вредноста на функцијата е
и
и стационарните точки се
и
.
Го пресметуваме вториот извод:
,
или по средување
.
Според критериумот за утврдување на екстрем преку вториот извод:
е точка во која функцијата има минимум, т.е.
min
;
е точка во која функцијата има максимум, т.е.
max
.
Забелешка . Во определувањето на екстремот преку вториот извод го испитуваме само знакот на вториот извод во стационарната точка, без да ја испитуваме неговата точна бројна вредност.
Превојни точки:
.
Со овие три точки дефиниционата област се раздробува на четири подинтервали, при што функцијата е:
конвексна (
) на интервалите
и
,
конкавна (
) на интервалите
и
.
Се забележува симетрија во конвексноста/конкавноста заради симетричноста на функцијата, односно таа е непарна функција.
Пример 3.
На интервалот
да се определат најмата и најголемата вредност на функцијата
.
Решение. Од изводот
преку решавање на равенката
се добиваат четири стационарни точки (првите две се исти)
Во бараниот интервал
припаѓаат стационарните точки
, додека стационарната точка
. Затоа понатаму ќе испитуваме екстреми само за стационатните точки
и
.
,
ништо не можеме да кажеме за екстремот во стационарната точка
.
точката
е точка на максимум.
Се пресметуваат вредностите на функцијата во екстремот и на краевите од интервалот:
Од вредностите на функцијата
најголема е
, а најмала е
.
При тоа, најголемата вредност
се постигнува во локалниот максимум во точката
, а најмалата вредност
е во почетната точна на интервалот
, т.е.во
.